Slow Bus Stop
A non-ordinary bus stop, creating an escape from the monotonous everyday metropolitan rhythm of life. Monotonous in the very negative meaning of the word. People move robotically. There is no concept behind their movement, their rhythm, the sounds that are produced out of it… no concept besides the routine of their programmed calendar.
The bus stop is a hotspot of this random-partly programmed sound and movement. It just exists; it states its presence through its ordinary modulus complexion. It’s just an object that repeats its self in every hotspot of the city. Everyone and anyone is using the bus stop. The businessman that goes to work, the grandma that goes to the market, the kid that is going to school, someone who is going to an unexpected appointment or date, a tourist… Everyone is in a transitional state, waiting to arrive to their destination. Waiting… The transitional state of waiting the bus, something that everyone wishes it could be replaced by a magic button which would transfer them to their destination in no time. Some are trying to kill that time by listening to music in their earphones, talking to their phone, reading a newspaper, or some are just seating. People tend to isolate during these moments of waiting, no talking and no communication with the other, often loads, of people around them. Everyone is in his/her own custom mode usually synchronized with a gadget.
What if there was a bus stop reacting to this, connecting the people, offering them a common theme of discussion and communication?
Contemporary electronic music comes out of the metropolitan rhythm. It is like a cocoon that alters that sound, a hole that distorts reality.
The Slow Bus Stop has embedded speakers and sensors that sense the time of the day and the number of people around it. According to these two variables, it plays different kinds of music.
Μια ασυνήθιστη στάση λεωφορείου, ένας τρόπος απόδρασης από τον μονότονο καθημερινό ρυθμό ζωής σε μία μητρόπολη. Οι άνθρωποι κινούνται μέσα στην πόλη μ’ έναν ρομποτικό τρόπο ο οποίος μεταφράζεται ανάλογα μονότονα σε ήχους και εικόνες.
Ο καθημερινός ρυθμός ζωής σε μια παγκόσμια μεγαλούπολη είναι μονότονος με κάθε αρνητική έννοια της λέξης. Αποτελείται από κινήσεις και πράξεις που επαναλαμβάνονται καθημερινά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δεν υπάρχει κάποιο σκεπτικό πίσω από τις κινήσεις που παράγουν οι άνθρωποι καθώς κινούνται μέσα στην πόλη, πέρα από τη ρουτίνα του καθημερινού τους προγράμματος και τις σημειώσεως στο ημερολόγιο τους.
Μία στάση λεωφορείου είναι ένα από τα καυτά σημεία (πυρήνες) αυτού του τυχαίου-προγραμματισμένου ήχου και κίνησης, δηλώνει την παρουσία της μέσα από την συνηθισμένη modulus σύνθεσή της. Είναι ένα αδιάφορο αντικείμενο όπου επαναλαμβάνεται σε κάθε καυτό σημείο της πόλης. Όλοι, οποιοιδήποτε όλοι, την χρησιμοποιούνε. Ο εργαζόμενος που πάει στη δουλειά του, η θεία που πάει στη λαϊκή, το παιδί που πάει στο σχολείο, κάποιος που πηγαίνει σε ένα απρόσμενο ραντεβού, ο τουρίστας… Όλοι βρίσκονται σε μια διάθεση μεταβατική, περιμένουν το λεωφορείο, περιμένουν να φτάσουν στον προορισμό τους. Περιμένουν… Κάτι που όλοι θα ήθελαν να μπορούσε να αντικατασταθεί με ένα μαγικό κουμπί, που τους μεταφέρει στον προορισμό τους σε χρόνο μηδέν. Προσπαθώντας να μηδενίσουν αυτόν τον χρόνο λοιπόν οι περισσότεροι διαβάζουν εφημερίδα ή κάποιο βιβλίο, ακούνε μουσική απ’ τ’ ακουστικά τους, μιλάνε στο τηλέφωνο. Όλοι βρίσκονται απομονωμένοι στο δικό τους custom mode συγχρονισμένοι με το gadget τους.
Κι αν υπήρχε μια στάση λεωφορείου που αντιδρώντας σε αυτήν την κατάσταση, θα μπορούσε να ενώσει τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα, προσφέροντάς τους ένα κοινό θέμα συζήτησης και επικοινωνίας;
Η σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική προέρχεται από τους ήχους των μητροπόλεων. Είναι σαν ένα κουκούλι που μετατρέπει αυτούς τους ήχους, μια τρύπα που παραμορφώνει την πραγματικότητα.
Η Slow Bus Stop έχει ενσωματωμένα ηχεία, έχει αισθητήρες που νιώθουν την ώρα της ημέρας και το πόσος κόσμος υπάρχει γύρω από τη στάση. Ανάλογα με αυτές τις δύο μεταβλητές, παίζει διαφορετικά είδη μουσικής.
